Widoczne drzewa z fantazyjnie wykręconymi konarami stanowić mogą niewątpliwy atut zdjęcia, bo drzemie w nich spory fotograficzny potencjał. Sądzę, że każde, w szczególności to z lewej, przy umiejętnej operacji światłem i cieniem, mogłoby mieć swój niezależny portret na miarę wczesnej twórczości graficznej Czesława Waszko, o ile ktoś zna jego niezbyt rozpropagowane malarskie dziedzictwo. Szkoda, że ogrodzenia zabezpieczające pozbawiają je naturalności i dziewiczego, w znaczeniu przyrodniczym, charakteru. Wracając do analizowanej pracy uważam, że obiekty o tak ciekawej dendrologicznej strukturze zostały na zdjęciu pozbawione swojego nieposkromionego charakteru poprzez oddalenie i symetrię kompozycyjną, która niepotrzebnie uspokaja odbiór i gasi emocje. Z pewnością odrobiny dramatyzmu dodałyby inne cechy środowiskowe związane z porą dnia, kolorystyką i światłem. Niemalże połowiczny podział kadru poziomą linią horyzontu jest zbyt zachowawczy. Ponadto jej przebieg, być może z powodu wizualnego powiązania z linią brzegową, która niekoniecznie jest prostopadła do osi optycznej, rodzi złudzenie, że odbiega od poziomu. Być może zamysł Autora, którego pozdrawiam, był zgoła odmienny od moich wyobrażeń, ale właśnie na nich buduję swoją ocenę.

bardzo przyjemne, tak

Tak