Faajne:)

Bdb :)

na+

o kadrze można by podyskutować ;)

Zapraszam w takim razie do dyskusji:)

Poczułem się zaproszony ;)
Nie wiem jakim kadrem pierwotnym dysponujesz...

Już w trakcie fotografowania pojawił się zamysł, aby linie wiaduktu i cienia wychodziły z narożników. Poza tym chciałem, aby w kadrze znalazł się tylko wiadukt, przejście i jakaś lub jakieś persony. Z oryginalnego kadru ciąłem z góry i z prawej. Z prawej tabliczka informacyjna zawieszona na płocie oraz parking z samochodami, z góry - kolejne elementy wiaduktu. Nad wiaduktem znajdowało się niebo, którego w oryginalnym kadrze nie uwzględniłem. Przy cięciu problematyczne było zachowanie "fotograficznych" proporcji oraz umiejscowienie przechodniów w mocnym punkcie. Ostatecznie podjąłem decyzję, aby powtarzających się elementów wiaduktu nie ciąć w sposób przypadkowy oraz aby wywalić nic nie wnoszące "syfy" z prawej strony. Chciałbym, aby zdjęcie było trochę szersze, ale wówczas znalazły by się na nim nic nie wnoszące, a wręcz przeszkadzające elementy. Nie chciałem również za bardzo przycinać góry, ponieważ zależało mi na "starodawnym" klimacie budowanym przez wiadukt. Ot i cała filozofia...

... ciekawi mnie bardzo góra i prawa strona.

Pozostaje w pamięci :)

Łeeeee, pozostaje w pamięci i tylko srebro? Słabizna:P

Autorze to tak jak z sukienką. Na pierwszy rzut oka zachwyciła, a po przymiarce trochę źle leży. ;)
Chyba kadr (co nie ulega wątpliwości, bardzo starannie przemyślany dla okoliczności) sprawia, ze pomimo podziwu dla pracy odczuwam pewien dyskomfort.


Będzie dalszy ciąg dyskusji z @kancikiem o kadrze?

Tak to niestety bywa z tymi wymuszonymi kadrami. W tym przypadku postawiłem na klimat, świadomie rezygnując z odpowiednich proporcji. Za dyskomfort przepraszam i spieszę obwieścić, że niebawem napiszę petycję do mera Montpellier, aby w miejscu parkingu wybudował kamienicę w starym stylu, która ślicznie będzie uzupełniała kadr z prawej strony:) Czy będę dyskutował o kadrze? To już zależy od imć kancika i od jego woli kontynuowania tej jakże uczonej dysputy, choć wydaje mi się, że dalsze dywagacje na powyższy sujet (że tak sobie pozwolę wtrącić makaronizm) będą niepotrzebną stratą czasu - wszystko, co chciałem powiedzieć na ten temat już z siebie wydusiłem. Amen.