Czapelki w takiej scenerii jeszcze nie było. Cudo :)

W tym roku powódź objęła irysowe łąki. Pobliskie rzeki wylały na okoliczne pola, niosąc ze sobą krocie ryb. Warunki okazały się niezwykle sprzyjające - tym razem nie dla saren, sarnich kozłów i ich potomstwa... a właśnie dla czapli.
Dziąkuję za konstruktywny komentarz i pozdrawiam:)

Tą łąkę dobrze pamiętam ze zdjęć sarenek. Trudno zapomnieć, bo wyjątkowej urody miejsce. U mnie jedyne dzikie irysy jakie widuję są żółte. Te fioletowe miałam kiedyś przy oczku wodnym. Jednak za małe było i czaple nie chciały w nim siadać. Na szczęście dla mojej ulubionej żaby - Horacego :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Zapewne Horacy rady byłby z sesji zdjęciowej makro na tle irysków przy bajorku wodnym - choć przyznaję, konstelacja trudna do opanowania...:)

Irysek byłby w sam raz dla rzekotki. Niestety ostatnio rzadko je widuję. Chociaż często słyszę, nad głowa w koronach drzew. Że też im się chce tak wysoko włazić. :)

:)