Czuję tu nastrojowy miszmasz, bo klimatu ściany nijak nie umiem połączyć z manifestacją nabożnego studiowania kolejnego "psychologicznego" bestsellera.
No nie czuję tu bluesa, żeby mi ktoś pistolet do łba przystawił.

Natomiast samo miejsce oraz oświetlenie są malownicze.

W każdym razie chodziło mi o to, że portret powinien mieć jakiś sens, nawet na poziomie banalnym.

mnie się podoba, publikuj

Takie same wrażenia jak @wojtek.
Wszystko już jest, brak jedynie pomysłu na przekaz.

Laura jest kobietą sukcesu i zrobi wszystko, aby go osiągnąć. Już w liceum myślała jak wdrapać się trochę wyżej i kto jej może w tym pomóc. Bez pamięci zakochany Bruno na pewno nie, więc olała go. Poszła na studia, a po studiach bez problemu znalazła prace w poważnej korporacji. Bruno pracował w jakimś magazynie, a potem ślad po nim zaginął, chyba wyjechał do Londynu, albo jeszcze gdzieś dalej. Laura nigdy nie podejmowała pochopnych decyzji wszystko zawsze było przemyślane do końca, ale coś po drodze do sukcesu wyszło nie tak. Dziś chodzi na spacery z pieskiem, którego zaadoptowała w schronisku, lubi usiąść w parku na ławce, gdzie Bruno kiedyś wycinał serca swoją finką.