2025-11-13 05:54:11 przez skalar
To nie krowki , to krowka i byczek, co patrzy bykiem : )
2025-11-13 05:54:09 przez skalar
Urocza para " w tak pieknych okolicznosciach przyrody i ...eee. , niepowtarzalnej...", jak mawial klasyk : ))
2025-11-12 23:39:41 przez fotoferia
Gratulacje ZD! Autor zawsze dba o szczegóły edycji. Wyjątkowo udawajmy, że nie plamki nie ma :)
2025-11-12 21:16:06 przez adam66
Fajne, jak widzę nie tylko mnie Tatry nie chciały się pokazać w tym roku
2025-11-12 16:50:16 przez rubinar_1
Zdjęcie mi się podoba , niestety jakość nie ta ...
2025-11-12 07:23:49 przez mazi
dobre
2025-11-12 07:19:13 przez mazi
dobre
2025-11-11 23:04:18 przez wildwhisper
publikuj
2025-11-11 18:52:11 przez mariok
Dziękuję :)
2025-11-11 18:38:02 przez valkirja
...a nawet bardzo ładnie :)
2025-11-11 18:05:09 przez wildwhisper
Hej
Wybacz, że odpowiadam ze zwłoką...
Ogólnie się zgadzam z tezami słusznie postawionymi przez Ciebie, o tych cyklach i zmianach, o tożsamości problemu dotyczącego nie lubienia kogoś...
To temat rzeka za co ja Ciebie a Ty mnie i my oboje nas samych możemy nie lubić ;)
To jest troszkę też jak w miłości...kochamy mimo wielu wad
Kiedyś w "Charakterach" przeczytałem, że człowiek co ok 7 lat zmienia nie tyle swoje upodobania co potrafi zmienić swój charakter...
Ja kilka tych cykli mam z pewnością za sobą i sam widzę, że jest coś na rzeczy...
Ale wracając do tu i teraz...
Lubię Cię Therion :)))
Nie musimy się zgadzać światopoglądowo, żeby mieć do siebie szacunek, czy też cenić swoje słowo w danym temacie - choć tak różne
A Listopad Lubię szczerze...
Mniej więcej w tym okresie mam swoje Katharsis
Tak nazwaliśmy sobie pewne rzeczy dawno temu kiedyś...
mówiąc o listopadzie dajemy pkt odniesienia w fabule dla obserwatorów tej dyskusji
2025-11-11 18:02:46 przez mgregor
Dziękuję . Miło mi bardzo .
2025-11-11 17:45:06 przez jaskjan
Z minusem za plamkę na górze kadru
2025-11-11 14:07:04 przez bryzg1961
Ładnie ,malarsko.
2025-11-11 13:53:38 przez mariok
Dziękuję :)
2025-11-11 13:02:50 przez vonbitto
bo nie ma lepszego miejsca na to :)
dziękuję serdecznie :)
2025-11-11 13:02:29 przez vonbitto
serdecznie dziękuję :)
2025-11-11 11:31:02 przez fotoferia
Gratulacje ZD!
2025-11-11 01:42:25 przez skalar
Ach, to tutaj, na lonie natury Autor resetuje swoj tworczy umysl : ).
Swietne! Publikuj!
2025-11-10 23:02:47 przez wildwhisper
rozglądając się dookoła... to faktycznie sporo wyświetleń
2025-11-10 21:18:46 przez skalar
Publikuj.
2025-11-10 20:24:15 przez izis
Mega ! Jak cała seria.
2025-11-10 20:10:15 przez vonbitto
Mega!
2025-11-10 19:59:41 przez vonbitto
ja na tak!
2025-11-10 19:49:49 przez rubinar_1
Piękne skojarzenie :) dziękuję
2025-11-10 18:47:10 przez skalar
Piekne wachlarze.
2025-11-10 18:47:09 przez skalar
Piekne wachlarze.
2025-11-10 18:40:06 przez skalar
" Ta obojetnosc jest niezamierzona. Nie zobaczymy sie, ty spiaca na wyspie i ja plynacy obok skalnych brzegow. Jakby nigdy nie bylo nas razem pod ta sama gwiazda, ktorej dotyka teraz maszt mojego statku. Sprawdze tylko na mapach, czy dokladnie przebiega rejs..."Niestety chyba zmasakrowalam orginalny tekst , bo nawet nie pamietam juz autora, Kubiak, Sliwiak. Mimo to, cos mnie wzielo, zeby napisac. Takie automatyczne skojarzenie, ktoremu uleglam.
2025-11-10 18:18:13 przez fotoferia
Gratulacje ZD!
2025-11-10 17:53:46 przez keytoo_
@fotophoto
Ot co :)
2025-11-10 17:47:50 przez keytoo_
@meczata
A, jeszcze była kwestia czy czarno białe jest w tym miejscu bardziej art.
Nie wiem tego, ponieważ nie myślę w taki sposób co jest bardziej art, a co nie. Zerknąłem natomiast na pierwszą stronę Galerii Wysokiej, żeby sprawdzić co jest bardziej "chodliwe" dla Administracji... na 20 zdjęć w tej Galerii widzę 7 w szarościach. Reszty nie sprawdzam, bo chyba nie ma to sensu.
A cała bujda o tym, że fotografia czarno biała jest bardziej artystyczna chyba bierze się z tego, że obraz czarno biały per se oddala się od rzeczywistości brakiem koloru. Być może to ma wpływ na to, jak fotografię czarno białą niektórzy postrzegają. No i chyba to, że fotografia czarno biała była jako pierwsza...różne techniki tzw. szlachetne itd.. Ludzie dostali kolor i zaczęli kolor. Ciekawe jest to, że są tacy co byli w czarno bieli, zaczęli kolor, ale wrócili z powrotem do szarości. Ja nie wiem czy jest bardziej art czy nie jest. Widząc jednak galerie, wystawy, również międzynarodowe, dostrzegam, że kolor radzi sobie całkiem nieźle.
2025-11-10 17:30:49 przez vonbitto
dziękuję :)
2025-11-10 17:30:40 przez vonbitto
:)
sytuacja była pomysłem do tytułu :)
2025-11-10 17:27:00 przez keytoo_
@meczata
Hejo. Od moje zapytania czy gdzieś u Koleżanki są jakieś "szarości" wynikło kilka zagadnień i chyba dobrze. Bo lepiej pisać niż rypać złote gwiazdy na lewo i prawo bez jakichkolwiek komentarzy.
Rzecz osadza się w istocie co dla kogo jest trudniejsze, czy fotografia czarno biała czy kolorowa. Odpowiem w ten sposób, żeby wilk był syty i owca cała (nie nakreślając oczywiście kto wilczek kto owieczka ;)
Wydaje mi się, że gramy na tym samym fortepianie tylko naciskami często inne klawisze. Moim zdaniem ma Koleżanka rację mówiąc, że kolor jest wymagający i niewybaczający błędów. Koleżanka takich nie popełnia i tego pilnuje. Jednak ja znam fotografie kolorowe, które są z przepaleniami czy z zupełnym poplątaniem kompozycyjnym, a jednak jest to ich wartość dodana, spogląda się na fotografię całościowo. Koleżanka przede wszystkim działa w fotografii opisującej naturę i z istoty chyba kolor u Koleżanki ma palmę pierwszeństwa. Rozumiem to. Ten przykład z rozpraszającym tłem jest dobry, natomiast nie jest powiedziane, że foto robiący w bw w ogóle by w tym miejscu zdjęcie zrobił. Początkujący na pewno mają większą tendencję, żeby w ten sposób z zaistniałej sytuacji wybrnąć, cyk. gasimy i tło nie przeszkadza. Ok. Mówi Koleżanka, że kolory muszą współgrać, nie kaleczyć oczu odbiorcy.. zasadniczo zgadzam się... to dotyczy zapewne przede wszystkim dziedziny fotograficznej, którą zajmuje się Koleżanka na co dzień... bo przykładowo przy portrecie różnie to bywa... i znowu... są portrety z celowym galimatiasem a robiącym robotę. Moim zdaniem wszystko zależy od tego co chcemy osiągnąć, jaki jest cel fotografii. Wszak tak jak kolor tak też zasadniczo czarno białe plamy na zdjęciu również muszą budować kompozycję. Kompozycja to rzecz zasadnicza wszelakiej fotografii, a rodzaje i intencje kompozycyjne twórców bywają różne. No i przede wszystkim dla lepszego rozumienia siebie nawzajem musimy uznać, że przepalenie bądź nie to nie są warunki sine qua non udanej fotografii. Zasadniczo tak, ale i nie :)
Tak jak pisałem na początku.... różne klawisze tego samego fortepianu.... więc napiszę co dla mnie stanowi o różnicy w kolorze i bw zasadniczo. Przede wszystkim nie mam danej kolorystycznej. Więc mam mniej "oprzyrządowania" potrzebnego do tego żeby zdjęcie zatrzymało nie tylko mnie, ale i odbiorcę choć wiadomo, że ten drugi to kwestia wtórna, aczkolwiek ważna. Kolor przyciąga uwagę i to on przede wszystkim buduje emocje i kompozycje. Robiąc fotę czarno białą budując kompozycję i próbując wnieść do foty emocje muszę posiłkować się przede wszystkim światłem, kontrastem, fakturą czasami i oczywiście formą. Dla mnie linie, które widzę, światła, cienie są kluczowe. To one mają opowiadać historię zdjęcia. Wydaje mi się, że mały błąd w świetle, który w kolorze można "ukryć" w czerni i bieli będzie bardziej rzucał się w oczy, bo nic nie odciąga uwagi wzorem koloru. Poza tym często zauważam, że robiący zdjęcia w kolorze często myślą, że braki w kompozycji będą nadrobione paletą barw itd. Jest to często spotykany błąd. Żeby nie było robiący foto w szarościach również popełniają zasadniczy i kardynalny błąd, w większości. Uważają bowiem, że jeżeli foto jest czarno białe to już wystarczy, żeby było wartościowe i zostało dotknięte wspominanym przez Koleżankę artem. To jest bardzo be. Tak robią początkujący, zasadniczo.
Dla mnie trudnością w fotografii czarno białej jest nauczenie się myślenia w odcieniach, tonach szarości. Normalnie przecież widzimy świat jako kolorowy. Przykładowo kolor czerwony i zielony mogą mieć bardzo podobny odcień, więc w czarno białym zdjęciu mogą zlać się w jedną plamę, to trzeba przewidywać, trzeba to widzieć poprzez kolor i transportując się w przestrzeń szarości.
Ogólnie przy fotografii czarno białej jest większa rola symboliki, jest większy ładunek emocjonalny niż w kolorze.
W tej chwili już nie wykonuję cyfrą zdjęć, prym wiedzie fotografia analogowa, otworkowa na filmie czarno-białym dlatego też wszystko to o czym napisałem nabiera dla mnie tym większej wagi. Dobrą metodą na ćwiczenie tych umiejętności jest las, najlepiej lekko lub dobrze zacieniony z prześwitami światła, gdzie oświetlenie resztkowe odbiera rzeczywistości kolorystykę, wtedy pozostają mi te elementy do budowy zdjęcia o których wspomniałem. Linie, światłocień, kontrast i całość ma mieć ładunek emocjonalny. Stąd też uważam, że to są te trudności w fotografii czarno białej, gdzie ja nie wiem co mi wyjdzie po wywołaniu, a wszystko na miejscu robienia zdjęcia musi być dopięte na ostatni guzik. Obraz ma być w głowie. Nie wystarczy spoglądać na krzaki.
Przyjmijmy zatem, że kwestia decydowania o tym co jest łatwiejsze, czy kolor czy szarości to nie jest proste zagadnienie i odpowiadać możemy na to pytanie każdy sobie, biorąc pod uwagę to jaki to jest rodzaj fotografii, czego od tej fotografii twórca oczekuje, jakie są cele itd.. Mając nogi umaczane w obydwu przestrzeniach fotograficznych, choć oczywiście moja noga koloru jest bardzo krótka w porównaniu do mojej nogi szarości myślę, że tak to wszystko właśnie wygląda. Często zastanawiam się nad tymi foto, którzy całe życie siedzą w ciemni i wraz do końca nie wiedzą dlaczego coś im wyszło tak czy inaczej, mając bardzo bogate doświadczenie i robiąc świetne prace. Znam takich, których każde zdjęcie jest ekstra, a oni wraz mają jakieś wątpliwości. Czyli nauka całe życie i tego się trzymajmy.
Za te moje marudzenie wcześniejsze przepraszam, czasami nie jestem w formie.
Pozdrawiam serdecznie :)
p.s.
a i dziękuję za życzenie udanego wyjazdu, taki właśnie był. Niebawem drugi w tym samym kierunku w tych samych celach :)
2025-11-10 11:22:36 przez lukasz_de
Klimat ekstra! Fisheye wiadomo nie jest po to żeby go prostować, ale przy takich symetrycznych kadrach łatwo tę symetrie zgubić szczególnie takim obiektywem. No i tu jest trochę krzywo.
2025-11-10 02:06:54 przez skalar
A swoja droga , to ciekawe ilez tu ludzi zaglada. Tlumy. Gratuluje!
2025-11-10 00:51:28 przez skalar
W pieknej poswiacie!
2025-11-09 21:27:16 przez rybo_lub
Dziękuję :)
2025-11-09 21:26:51 przez rybo_lub
Dziękuję :)
2025-11-09 19:56:46 przez assalga
Bardzo dziękuję.
Na modela polowałam od dawna. Niestety, mimo iż wg atlasów jest to dość pospolity gatunek, nie udawało mi się go wyśledzić. Dopiero w minione wakacje zobaczyłam kilka gąsienic w różnych stadiach rozwoju na młodych osikach nad jeziorem. Rodzina zażywała kąpieli i relaksów wodnych, a ja siedziałam w krzakach...
2025-11-09 19:00:15 przez tomasz_z1973
Dzięki. Nie prostuje. Rybka jest rybka.
2025-11-09 18:31:42 przez tomasz_z1973
Mam jeszcze dwójkę i szóstkę
2025-11-09 18:18:13 przez meczata
Wielkie gratulacje!
Uchwycenia tak pięknego modela, pięknej oprawy dla niego
i oczywiście zasłużonej blaszki.
To nie krowki , to krowka i byczek, co patrzy bykiem : )
Urocza para " w tak pieknych okolicznosciach przyrody i ...eee. , niepowtarzalnej...", jak mawial klasyk : ))
Gratulacje ZD! Autor zawsze dba o szczegóły edycji. Wyjątkowo udawajmy, że nie plamki nie ma :)
Fajne, jak widzę nie tylko mnie Tatry nie chciały się pokazać w tym roku
Zdjęcie mi się podoba , niestety jakość nie ta ...
dobre
dobre
publikuj
Dziękuję :)
...a nawet bardzo ładnie :)
Hej Wybacz, że odpowiadam ze zwłoką... Ogólnie się zgadzam z tezami słusznie postawionymi przez Ciebie, o tych cyklach i zmianach, o tożsamości problemu dotyczącego nie lubienia kogoś... To temat rzeka za co ja Ciebie a Ty mnie i my oboje nas samych możemy nie lubić ;) To jest troszkę też jak w miłości...kochamy mimo wielu wad Kiedyś w "Charakterach" przeczytałem, że człowiek co ok 7 lat zmienia nie tyle swoje upodobania co potrafi zmienić swój charakter... Ja kilka tych cykli mam z pewnością za sobą i sam widzę, że jest coś na rzeczy... Ale wracając do tu i teraz... Lubię Cię Therion :))) Nie musimy się zgadzać światopoglądowo, żeby mieć do siebie szacunek, czy też cenić swoje słowo w danym temacie - choć tak różne A Listopad Lubię szczerze... Mniej więcej w tym okresie mam swoje Katharsis Tak nazwaliśmy sobie pewne rzeczy dawno temu kiedyś... mówiąc o listopadzie dajemy pkt odniesienia w fabule dla obserwatorów tej dyskusji
Dziękuję . Miło mi bardzo .
Z minusem za plamkę na górze kadru
Ładnie ,malarsko.
Dziękuję :)
bo nie ma lepszego miejsca na to :) dziękuję serdecznie :)
serdecznie dziękuję :)
Gratulacje ZD!
Ach, to tutaj, na lonie natury Autor resetuje swoj tworczy umysl : ). Swietne! Publikuj!
rozglądając się dookoła... to faktycznie sporo wyświetleń
Publikuj.
Mega ! Jak cała seria.
Mega!
ja na tak!
Piękne skojarzenie :) dziękuję
Piekne wachlarze.
Piekne wachlarze.
" Ta obojetnosc jest niezamierzona. Nie zobaczymy sie, ty spiaca na wyspie i ja plynacy obok skalnych brzegow. Jakby nigdy nie bylo nas razem pod ta sama gwiazda, ktorej dotyka teraz maszt mojego statku. Sprawdze tylko na mapach, czy dokladnie przebiega rejs..."Niestety chyba zmasakrowalam orginalny tekst , bo nawet nie pamietam juz autora, Kubiak, Sliwiak. Mimo to, cos mnie wzielo, zeby napisac. Takie automatyczne skojarzenie, ktoremu uleglam.
Gratulacje ZD!
@fotophoto Ot co :)
@meczata A, jeszcze była kwestia czy czarno białe jest w tym miejscu bardziej art. Nie wiem tego, ponieważ nie myślę w taki sposób co jest bardziej art, a co nie. Zerknąłem natomiast na pierwszą stronę Galerii Wysokiej, żeby sprawdzić co jest bardziej "chodliwe" dla Administracji... na 20 zdjęć w tej Galerii widzę 7 w szarościach. Reszty nie sprawdzam, bo chyba nie ma to sensu. A cała bujda o tym, że fotografia czarno biała jest bardziej artystyczna chyba bierze się z tego, że obraz czarno biały per se oddala się od rzeczywistości brakiem koloru. Być może to ma wpływ na to, jak fotografię czarno białą niektórzy postrzegają. No i chyba to, że fotografia czarno biała była jako pierwsza...różne techniki tzw. szlachetne itd.. Ludzie dostali kolor i zaczęli kolor. Ciekawe jest to, że są tacy co byli w czarno bieli, zaczęli kolor, ale wrócili z powrotem do szarości. Ja nie wiem czy jest bardziej art czy nie jest. Widząc jednak galerie, wystawy, również międzynarodowe, dostrzegam, że kolor radzi sobie całkiem nieźle.
dziękuję :)
:) sytuacja była pomysłem do tytułu :)
@meczata Hejo. Od moje zapytania czy gdzieś u Koleżanki są jakieś "szarości" wynikło kilka zagadnień i chyba dobrze. Bo lepiej pisać niż rypać złote gwiazdy na lewo i prawo bez jakichkolwiek komentarzy. Rzecz osadza się w istocie co dla kogo jest trudniejsze, czy fotografia czarno biała czy kolorowa. Odpowiem w ten sposób, żeby wilk był syty i owca cała (nie nakreślając oczywiście kto wilczek kto owieczka ;) Wydaje mi się, że gramy na tym samym fortepianie tylko naciskami często inne klawisze. Moim zdaniem ma Koleżanka rację mówiąc, że kolor jest wymagający i niewybaczający błędów. Koleżanka takich nie popełnia i tego pilnuje. Jednak ja znam fotografie kolorowe, które są z przepaleniami czy z zupełnym poplątaniem kompozycyjnym, a jednak jest to ich wartość dodana, spogląda się na fotografię całościowo. Koleżanka przede wszystkim działa w fotografii opisującej naturę i z istoty chyba kolor u Koleżanki ma palmę pierwszeństwa. Rozumiem to. Ten przykład z rozpraszającym tłem jest dobry, natomiast nie jest powiedziane, że foto robiący w bw w ogóle by w tym miejscu zdjęcie zrobił. Początkujący na pewno mają większą tendencję, żeby w ten sposób z zaistniałej sytuacji wybrnąć, cyk. gasimy i tło nie przeszkadza. Ok. Mówi Koleżanka, że kolory muszą współgrać, nie kaleczyć oczu odbiorcy.. zasadniczo zgadzam się... to dotyczy zapewne przede wszystkim dziedziny fotograficznej, którą zajmuje się Koleżanka na co dzień... bo przykładowo przy portrecie różnie to bywa... i znowu... są portrety z celowym galimatiasem a robiącym robotę. Moim zdaniem wszystko zależy od tego co chcemy osiągnąć, jaki jest cel fotografii. Wszak tak jak kolor tak też zasadniczo czarno białe plamy na zdjęciu również muszą budować kompozycję. Kompozycja to rzecz zasadnicza wszelakiej fotografii, a rodzaje i intencje kompozycyjne twórców bywają różne. No i przede wszystkim dla lepszego rozumienia siebie nawzajem musimy uznać, że przepalenie bądź nie to nie są warunki sine qua non udanej fotografii. Zasadniczo tak, ale i nie :) Tak jak pisałem na początku.... różne klawisze tego samego fortepianu.... więc napiszę co dla mnie stanowi o różnicy w kolorze i bw zasadniczo. Przede wszystkim nie mam danej kolorystycznej. Więc mam mniej "oprzyrządowania" potrzebnego do tego żeby zdjęcie zatrzymało nie tylko mnie, ale i odbiorcę choć wiadomo, że ten drugi to kwestia wtórna, aczkolwiek ważna. Kolor przyciąga uwagę i to on przede wszystkim buduje emocje i kompozycje. Robiąc fotę czarno białą budując kompozycję i próbując wnieść do foty emocje muszę posiłkować się przede wszystkim światłem, kontrastem, fakturą czasami i oczywiście formą. Dla mnie linie, które widzę, światła, cienie są kluczowe. To one mają opowiadać historię zdjęcia. Wydaje mi się, że mały błąd w świetle, który w kolorze można "ukryć" w czerni i bieli będzie bardziej rzucał się w oczy, bo nic nie odciąga uwagi wzorem koloru. Poza tym często zauważam, że robiący zdjęcia w kolorze często myślą, że braki w kompozycji będą nadrobione paletą barw itd. Jest to często spotykany błąd. Żeby nie było robiący foto w szarościach również popełniają zasadniczy i kardynalny błąd, w większości. Uważają bowiem, że jeżeli foto jest czarno białe to już wystarczy, żeby było wartościowe i zostało dotknięte wspominanym przez Koleżankę artem. To jest bardzo be. Tak robią początkujący, zasadniczo. Dla mnie trudnością w fotografii czarno białej jest nauczenie się myślenia w odcieniach, tonach szarości. Normalnie przecież widzimy świat jako kolorowy. Przykładowo kolor czerwony i zielony mogą mieć bardzo podobny odcień, więc w czarno białym zdjęciu mogą zlać się w jedną plamę, to trzeba przewidywać, trzeba to widzieć poprzez kolor i transportując się w przestrzeń szarości. Ogólnie przy fotografii czarno białej jest większa rola symboliki, jest większy ładunek emocjonalny niż w kolorze. W tej chwili już nie wykonuję cyfrą zdjęć, prym wiedzie fotografia analogowa, otworkowa na filmie czarno-białym dlatego też wszystko to o czym napisałem nabiera dla mnie tym większej wagi. Dobrą metodą na ćwiczenie tych umiejętności jest las, najlepiej lekko lub dobrze zacieniony z prześwitami światła, gdzie oświetlenie resztkowe odbiera rzeczywistości kolorystykę, wtedy pozostają mi te elementy do budowy zdjęcia o których wspomniałem. Linie, światłocień, kontrast i całość ma mieć ładunek emocjonalny. Stąd też uważam, że to są te trudności w fotografii czarno białej, gdzie ja nie wiem co mi wyjdzie po wywołaniu, a wszystko na miejscu robienia zdjęcia musi być dopięte na ostatni guzik. Obraz ma być w głowie. Nie wystarczy spoglądać na krzaki. Przyjmijmy zatem, że kwestia decydowania o tym co jest łatwiejsze, czy kolor czy szarości to nie jest proste zagadnienie i odpowiadać możemy na to pytanie każdy sobie, biorąc pod uwagę to jaki to jest rodzaj fotografii, czego od tej fotografii twórca oczekuje, jakie są cele itd.. Mając nogi umaczane w obydwu przestrzeniach fotograficznych, choć oczywiście moja noga koloru jest bardzo krótka w porównaniu do mojej nogi szarości myślę, że tak to wszystko właśnie wygląda. Często zastanawiam się nad tymi foto, którzy całe życie siedzą w ciemni i wraz do końca nie wiedzą dlaczego coś im wyszło tak czy inaczej, mając bardzo bogate doświadczenie i robiąc świetne prace. Znam takich, których każde zdjęcie jest ekstra, a oni wraz mają jakieś wątpliwości. Czyli nauka całe życie i tego się trzymajmy. Za te moje marudzenie wcześniejsze przepraszam, czasami nie jestem w formie. Pozdrawiam serdecznie :) p.s. a i dziękuję za życzenie udanego wyjazdu, taki właśnie był. Niebawem drugi w tym samym kierunku w tych samych celach :)
Klimat ekstra! Fisheye wiadomo nie jest po to żeby go prostować, ale przy takich symetrycznych kadrach łatwo tę symetrie zgubić szczególnie takim obiektywem. No i tu jest trochę krzywo.
A swoja droga , to ciekawe ilez tu ludzi zaglada. Tlumy. Gratuluje!
W pieknej poswiacie!
Dziękuję :)
Dziękuję :)
Bardzo dziękuję. Na modela polowałam od dawna. Niestety, mimo iż wg atlasów jest to dość pospolity gatunek, nie udawało mi się go wyśledzić. Dopiero w minione wakacje zobaczyłam kilka gąsienic w różnych stadiach rozwoju na młodych osikach nad jeziorem. Rodzina zażywała kąpieli i relaksów wodnych, a ja siedziałam w krzakach...
Dzięki. Nie prostuje. Rybka jest rybka.
Mam jeszcze dwójkę i szóstkę
Wielkie gratulacje! Uchwycenia tak pięknego modela, pięknej oprawy dla niego i oczywiście zasłużonej blaszki.
Dziękuję :))
Dziękuję :))
Dziękuję :))
Dziękuję :))
Dziękuję :))
Dziękuję :))
Dziękuję :))