Zdjęcie prawdziwe i smutne w swojej wymowie. Opowieść zrealizowana w prosty sposób. Dwoje ludzi oddzielonych perspektywą, świadomie i trafnie nałożona tekstura wzmacnia przekaz (coś ich dzieli i oddalają się od siebie).
Ta fotografia jest o milczeniu, takim które dzieli całość na części? im dłużej trwa cisza tym części oddziela trwalsza choć na pozór niewidoczna ściana.
To milczenie ich obejmuje i coraz więcej jest rzeczy, które chcieliby sobie powiedzieć ale już nie potrafią ...im dłużej panuje cisza, tym trudniej ją przerwać.
Jest jednak coś optymistycznego w tej fotografii tak smutnej na pozór, i zabrzmi to paradoksalnie ale optymistyczny jest smutek na ich twarzach, oznacza bowiem, że stan w którym trwają napawa ich jakąś emocją jakimś uczuciem, choćby nawet to był smutek lepszy jest tysiąc razy od obojętności.
To zdjęcie o tym co dzieje się za ścianą, za szybą mijanych często domów? prosta historia, a takie chyba najtrudniej pokazać.

autorze jestem na tak :) lecz powiedz mi czy tak trudno zlikwidować ten ;sznur" nad głowa :)

ja bym w ogole ciachnął górę bo nic ciekawego do kompozycji nie wnosi ;) do kwadratu. A poza tym praca bardzo bardzo :)

dobre, z górą to prawda ;)

na górze miał wisieć krzyżyk jak w typowej katolickiej rodzince :) (ale sobie dałem na wstrzymanie i nie wisi) ;) więc można sobie tam włożyć co się chce w zależności na co kto marnuje czas kosztem swojego życia (dobra koniec narzekań) :)

a tak już na serio... to było zdjęcie na okładkę pewnej książki - potrzebna była góra na tytuł (postanowiłem, że zostawię tę górę)

"Wciąż ubierasz się na szaro
Szarą szminką zdobisz ciało
Kocham cię pod szarym niebem
Oddychamy szarym tlenem
Szary koniec i początek
Szary wtorek szary piątek
Szare myśli nad głowami
Szary spokój między nami

Szare w życiu korytarze
Szara karuzela marzeń
Szare zdjęcia na pianinie
Szare filmy w szarym kinie
Szare oczy szara droga
Szara sufit i podłoga
Szara spowiedź szary cmentarz
Więcej grzechów nie pamiętam

Jak szare życie na szarym tle
Szare kałuże z szarych łez
Szare korony szarych drzew
Którym juz wszystko jedno

Szare w górze firmamenty
Zimne duchy i zakręty
Papierowe widzę twarze
Jedne częściej drugie rzadziej
Bladzi ludzie w smutnych domach
Brudne psy na zimnych schodach
Ten się cieszy tamten złości
Jeden pije drugi pości

Szare niebo w szarym słońcu
Tak jak było na początku
W brudnej się odbijam szybie
Tonę w szarej perspektywie"

Piękny wiersz i analiza Maggie :) Dziękuję

proszę Anhro :)

wrzucaj coś to jeszcze nie raz napiszę :)

zycie nie zawsze takie jest, choc i takie bywa, bardzo dobra fotografia

ale to jest dobre

wymowne i oglądam nie pierwszy raz:)dawaj kolejne bo czuje pustkę!