No niby spoko ale kolor skóry i światło na twarzy srednio

To nie portret, więc wszystko jest wykreowane zgodnie z zamysłem.

Nie tylko Królowa zrozumie :)
Pomijając symbolikę pracy, wygląda jak piękny obraz.
Dawno temu dałam tak.

Dziękuję. Mam sporo prac w podobnym klimacie, ale jak widzę, chyba nie trafiają w gusta Fotoferian. ;)

Trafiają :-)

Widzę. ;)

Dla jasności też byłem na tak :) bo jako całość mi się podoba.

:)

Lepiej róbmy swoje, a nie schlebiajmy gustom fotoferian. Choćby i niezwykle wyrafinowane były.
Tak sobie plotę tylko...;)

Staram się robić swoje, na ile umiejętności pozwalają.
Dziękuję za wplecenie myśli. ;)

Przy zdjęciach fine art duża role odgrywa wizja fotografa, kadry powstają najpierw w głowie, tam wszystko się zaczyna. Piękne jest to, że nie ma tu sztywnych reguł oprócz kilku podstawowych zasad i tego ze postprodukcja jest bardziej czasochłonna.

Tak, dokładnie. Kiedy już zrodzi się pomysł, można przejść do kreowania, a ponieważ trzeba na to nieco więcej czasu, można się nawet zapomnieć. ;)

Człowiek jednak całe życie się uczy. Zawsze miałem podejście że kadr powstaje przede wszystkim w głowie bez względu czy to portret landszaft, architektura itd. (no może w fotografii czysto reporterskiej-dokumentalnej nieco trudniej), ale chyba jednak tkwiłem w błędzie...

Nie wiem jak inni, ja często mam zamysł/pomysł i wydaje mi się, że jest niezwykły, jednak w trakcie realizacji okazuje się, że niekoniecznie. Że kadry poboczne, a więc nie brane pod uwagę w zamyśle, są zdecydowanie ciekawsze. Być może to wina dużej wyobraźni, i braku umiejętności. ;)