Samo zdjęcie ma potencjał i to bardzo duży, jednak w tym wydaniu gradient nieba zdecydowanie za silny i psuje całkowicie odbiór, delikatny byłby zdecydowanie milszym w odbiorze. Można by również popróbować przyciemnić lekko całe niebo też z lekkim gradientem od góry, dodatkowo również przyciemnić dolną część obrazu też z lekkim gradientem, wówczas wzrok byłby prowadzony ku najjaśniejszej części obrazu, czyli podnóża góry. Dodatkowym ciekawym elementem jest ciemniejsze drzewko po prawej, przypominające na pierwszy rzut oka zarys człowieka, taki typowy sztafaż, nie ma znaczenia czy zarys człowieka czy takie ciemniejsze drzewko, jest sztafaż i tyle.

Gradient na niebie psuje zdjęcie.

Jak wyżej, dla mnie kwestia gustu uargumentowała powyższym komentarzem :)

@Autor - "Ciemniejsza połówka odciąga wzrok od tegonieba/jednoczesnie prowadzi wzrok właśnie ku ścieżce, która dodatkowo robi za "wędkę" dla wzroku odbiorcy ;)"
Zabieg z przyciemnieniem części kadru świetnie się sprawdza w innych kategoriach. Tutaj efekt zupełnie odwrotny, niestety.
Ingerencja jest zbyt widoczna przez co obraz stracił wiarygodność.

Moze lepsze osadzenie ścieżki w kadrze, przez odcięcie prawej strony, lepiej by skupiło na niej wzrok.

Na początku chciałbym podziękować za wizytę i komentarz :)

No to po kolei:
1. @Autor - "Ciemniejsza połówka odciąga wzrok od tego nieba/jednoczesnie prowadzi wzrok właśnie ku ścieżce, która dodatkowo robi za "wędkę" dla wzroku odbiorcy ;)"
Zabieg z przyciemnieniem części kadru świetnie się sprawdza w innych kategoriach. Tutaj efekt zupełnie odwrotny, niestety."

a) Przyciemnienie kadru u góry (włącznie z granią, nie tylko samym niebem) i tak było już na etapie fotografowania za pomocą szarej połówki. Bez niej przepał nieba byłby praktycznie gwarantowany (jej brak można sobie zwizualizować patrząc na skrajną lewą stronę zdjęcia - niebo jest już jasne, a bez połówki błękitu by tam nie było). W jakiej kategorii jak nie krajobraz sprawdzą się efekt przyciemniania kontrastowych scen za pomocą połówki, aby skompensować to, co ja ogarnę wzrokiem, ale aparat już nie, na co niestety nie mam wpływu?

b) efekt połówki dodatkowo został wzmocniony, aby odwróćić uwagę od czystego nieba tego dnia - to jak ono by wyglądało bez niej przedstawiłem powyżej.

Jeżeli dla kogoś przyciemnienie nieba powoduje efekt odwrotny i ciemnniejsze (ale nie kompletnie czarne) obszary wpierw skupiają jego uwagę zamiast jasnych partii to przyznam, że jestem zaskoczony. Zwykle mam odwrotnie i mnie oczy ciągną ku przepałom/jasnej luminacji - w tym wypadku do złotego światła pośrodku :)

Co do proporcji czy już jest za mocno czy za słabo na samym niebie - dla mnie w sam raz :)

2. "Może lepsze osadzenie ścieżki w kadrze, przez odcięcie prawej strony, lepiej by skupiło na niej wzrok."

Odcięcie prawej strony spowodowałoby jednoczęsnie obcięcie również prawej części grani, na której skupiło się złote światło - a chciałem zachować całą formację skalną, bo to światło na niej zrobiło na mnie wtedy wrażenie, a ścieżka ma zadanie prowadzić wzrok do niej.

Gdybym sama ścieżka była głownym motywem kadru to ma to sens, ale tutaj chodziło o szerszą całość - by podkreślić ścieżkę musiałbym to ciąć w kwadrat/zaburzyć wrażenie przestrzeni.

Natomiast mam inny kadr, gdzie ta ścieżka gra główną rolę/jako motyw jest bardziej uwypuklona - może uda się kiedyś podzielić również tym kadrem :)

Na PE i ciemnym tle to ciemne niebo nie jest dla mnie zbyt przytłaczające. Może dlatego, że mnie zawsze przyciąga światło. Wzrok pada najpierw na najjaśniejszy początek drogi i podąża ku górze, ku najwyższym, ozłoconym skałom. Dobrze mi się ogląda ten obraz. Jeżeli już cokolwiek lekko rozprasza, to jasny prześwit między skałami przy prawej krawędzi.

Byłam na tak już wczoraj.